خبرگزاری مهر، سرویس فرهنگ:

تصاویر به همه گوشه کنج‌های زندگی ما خزیده‌اند و رخنه کرده‌اند. به‌قولی آدم را در نهانی‌ترین رویاهایش هم راحت نمی‌گذارند. ابزارهای بازنمایی تصویری، آنچنان پیشرفت کرده‌اند و متنوع شده‌اند که دیگر صحبت از تصویر، صحبت از چارچوب قاب عکسی ساکن بر دیوار یا ایماژی دلپذیر در میان سطور آثار ادبی نیست. تصاویر متحرک، بیلبوردها، نشریات، تلویزیون و واقعیت مجازی دیگر به ثبت لحظات اکتفا نمی‌کنند، بلکه برایمان دنیا می‌سازند. دنیایی از بازنمایی‌های بی‌شمار که هر آن فکر و ذکر آدم را به دنیایی دیگر می‌برند و درکی تمام‌عیار از محیط طبیعی و مصنوع پیرامونی می‌سازند.

از عناصر مهم این محیط، معماری است. در روزگاری که تصویر، میان سوژه و موضوع معرفتش حضوری قاطع دارد (اگر نگوییم خودش جای موضوع معرفت را می‌گیرد)، نقش این تصاویر در بازنمایی معماری چیست؟ بسیار شنیده‌ایم که فلان معماری ژورنالی است، آن یکی اینستاگرامی است یا کارت‌پستالی است. تعابیری که اغلب با لحنی کنایه‌آمیز، جدا شدن معماری را از بستر و زمینۀ طبیعی و انسانی‌اش محکوم می‌کنند. چنین تعابیری، بازنمایی معماری را در نشانه‌های تصویری طرد می‌کنند و دنبال معماری «واقعی» اند. اما اگر تصاویر آنقدر ما را احاطه کنند که قانع شویم واقعیت همین است که در این نشانه‌ها می‌بینیم چه؟ این پرسش، می‌تواند پرسشی از بنیانِ معماری باشد. پیش از آن، کوبه در پرونده «معماری و بازنمایی» می‌خواهد ببیند سازوکار این تصاویر چیست و چه‌طور معماری را بازنمایی می‌کنند.

پروندۀ «معماری و بازنمایی»، با این ایده شکل گرفت که بازنمایی معماری در سایر رسانه‌ها چه ابعادی دارد و این رسانه‌ها چه نقشی در نظام معرفتی ما بازی می‌کنند. به بیان دیگر، تصویرکردن معماری چه تأثیری بر درک ما از فضا دارد؛ چه به عنوان معمار، چه به عنوان مخاطب معماری.

در این پرونده، «مسعود تقوی» از فضا در عکس می‌گوید و اینکه عکاسی نه تنها آبژکتیو نیست، بلکه دنیایی از تصویر برایمان می‌سازد که تمامیت ادراک ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد. «فراز طهماسبی» در این شماره از کوبه تلاش می‌کند برج آزادی را به عنوان یک یادمان آیکونیک در خلال چند تیپ تصویری بخواند، و بفهمد هر یک از این بازنمایی‌ها چه‌طور هویت برج را دگرگون می‌کنند. «یاسمین نعمت‌اللهی» از نقش تبلیغات در جا انداختن زندگی آپارتمانی و سبک زندگی مدرن در نظام پیشین می‌گوید و این فرآیند را بررسی می‌کند که چه‌طور شعار «خانۀ شما نشانۀ شخصیت شماست» سعی دارد آدم جدید بسازد. «نیلوفر رسولی» به بازنمایی تهران در سینمای موج نوی ایران از میان دو فیلم «تنگنا» و «زیر پوست شب» می‌نگرد؛ به نمایش محیط شهریِ تشخص‌یافته و قاهری که پابه‌پای شخصیت‌های رمان کلاسیک، شخصیت‌پردازی شده است. و «شهاب‌الدین تصدیقی» از سابقۀ تأثیرگذاری نمایش تصویری بر درک معمار از کار و بارش می‌نویسد.

علاقه‌مندان برای تهیه نخستین شماره از مجله الکترونیکی «کوبه» می‌توانند به سایت کوبه به آدرس koubeh.com یا به کانال تلگرامی کوبه با شناسه koubeh@ مراجعه کنند.