به نقل از سایت اخبار رسانه : خبرگزاری مهر_ گروه فرهنگ؛
اصرار داشته و دارد «حماسه خوان» است و نه یک «مداح»؛ «حماسه خوان» سال‌های جنگ اما این روزها با «رپ خوانی» خبرساز شده است. آن هم رپ خوانیِ داخل استودیوییِ تدوین شده با «پریچهر» ۱۳ ساله که اشعار اعتراضی می‌خواند و از قضا «غلام کویتی پور» هم «معترض» است. این اعتراض را می‌توان از لابلای مصاحبه‌های او که همیشه طعم «تفاوت» می‌دهد هم شنید. یا حتی در صفحه اینستاگرامی منتسب به این حماسه‌خوان پیشکسوت که ملغمه‌ای است از خیلی چیزها؛ از عکس‌های یادگاری با برخی چهره‌ها تا بی‌شمار ویدئوهایی که با صدای خودش در مرور خاطرات شهدا و یاد رزمندگان به اشتراک گذاشته شده و بخش‌هایی از مصاحبه‌های متفاوتی که داشته (در اعلام حمایت از بازیگر فیلم فارسی‌های پیش از انقلاب یا خواننده معروف لس آنجلس نشین) و البته بریده‌هایی از فیلم «مسعود کیمیایی» که «کاملا اعتراضی» است و به مافیای نوکیسه‌ها و تازه از راه رسیده‌هایی اشاره دارد که سر سفره انقلاب نشسته‌اند و آن را غارت کرده‌اند...
«غلام کویتی پور» همانی است که ما را به کنج خرابه برد و گوشه‌نشین غم دردانه سه ساله می‌کرد با «عمه بابایم کجاست» و یاد «یارانش»، قاب زندگی ما شد و غریبانه‌هایش برای شهدا حسرت ماندن را به کنج قلب‌مان سنجاق کرد وقتی «هر سو نظر انداختیم، صد خاطره ساختیم، زان ها که سفر کردند دلشاد از این خانه»
اشک‌ها ریختیم با خاطره «ممد»جانِ «جهان آرا»یی که نبود تا آزادی خرمشهر را ببیند و این اشک و خاطره‌ها و زمزمه «ممد نبودی ببینی» را مدیون صدایی هستیم که این روزها اصرار دارد بگوید گلایه مند است. معترض است و شاید حتی تغییر کرده است. تغییری که کمترین ظهور و بروز آن در صورت ریش تراشیده عیان می‌شود.
خودش می‌گوید «مداح» نیست اما رپ خوانی پر سر و صدا با پریچهر، صدای «مطیعی» ِ مداح را درآورد که اولین واکنش جدی را نسبت به این موضوع داشت. «میثم مطیعی» توئیتی در واکنش به این ماجرا منتشر کرد و با اشاره به اقدام اخیر «غلام کویتی پور»، درباره آفت مداحان «عشق استودیو» هشدار داد که با این کارها، به سنت‌های دینی و میراث معنوی شیعه هم ضربه می‌زنند. توئیت مطیعی البته با واکنش‌های فراوانی هم مواجه شد. بسیاری این توئیت را «به وقت» و «بجا» دانستند. توئیتی که شاید به بهانه اقدام عجیب «کویتی پور» می‌خواست یک هشدار بزرگ بدهد. کاربران در فضای مجازی هم با تأیید این توئیت، سنت‌شکنی کویتی پور را مورد انتقاد و سرزنش قرار داده و معتقد بودند به هر حال خواننده آثار ماندگاری چون «یاران چه غریبانه» و «ممد نبودی ببینی» نباید به جایی برسد که با یک دختر ۱۳ ساله رپ خوانی کند و روی تمام خاطراتی که از این حماسه خوان داریم، خط بکشد.
عده‌ای هم با اشاره به متن و محتوای شعری که خوانده شده، این طور برداشت کردند که کویتی پور از گذشته خود پشیمان است.
بازنشر گفت و گوهای کویتی پور درباره ابراز ارادتش به خوانندگان و بازیگران لس آنجلس نشین و زیر سوال بردن این مصاحبه‌ها هم بخش دیگری از واکنش‌های این دسته از کاربران بود.
هرچند از بازخورد نظرات این طور برداشت می‌شد که شاید حالا دوقطبی مطیعی-کویتی پور شکل گرفته است اما با نگاهی به نظرات و مصاحبه‌های پیشین مطیعی در صفحات مجازی منتسب به او و دغدغه‌هایی که مطرح می‌کند، می‌شود گلایه و نقد اصلی این مداح نه به شخص کویتی پور که نسبت به فضایی است که در حوزه مداحی شکل گرفته است. مطیعی نگران روضه‌هایی است که «ارکستر» شده است! نگران آینده مداحی است. آن‌هایی که او را به «ادب» و «احترامش می‌شناسند؛ می‌دانند قصدش اهانت و جسارت نبوده است. پس حتماً نیازی به کاسه داغ‌تر از آش شدن آن‌هایی نیست که حالا به بهانه «کویتی پور» می‌خواهند «مطیعی» را بزنند! مطیعی، نگران جوان‌ها و نوجوان‌های عشق مداحی است که به جای تلمذ در مکتب استاد و رجوع به مقاتل معتبر و بالابردن سطح سواد خود در این حوزه و رشد معنوی در فضای هیئت، به دنبال میکس و استودیو آلبوم پر کردن هستند و آن وقت است که مداح، خواننده می‌شود و به جای سر و کله زدن با شعرا و بالابردن سطح کیفی شعر، تنها دغدغه ملودی و آهنگ دارد و فکر می‌کند چرا باید چند ماه قبل از محرم با شاعر و سبک ساز و …سر و کله بزند تا خروجی قابل قبولی داشته باشد؟ می‌تواند با چند ترک استودیویی کار خودش را بکند و بار معروفیت و شاید حتی محبوبیت خود را هم ببندد! و برخی‌ها شاید حواس شان نیست به اسم استودیو خوانی و نوآوری و به روز شدن و به روزکردن مداحی، چه بلایی بر سر دستگاه مرثیه خوانی اهل بیت می‌آورند و قطعاً آنچه که حضرت روح ا… می‌گفت (این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است) هیچ ربطی به آنچه این روزها از فضای هیئت و روضه می‌بینیم ندارد. حرف مطیعی همین است که «استودیو رفتن» با «استودیویی شدن» فرق دارد.
کویتی پور هم البته گلایه‌ها و نگرانی‌هایی دارد. می‌گوید مداح نیست چون «لفظ مداح وظیفه می‌آورد و لیاقت می‌خواهد.» قبل‌ترها ترجیح می‌داد او را «حماسه خوان» بنامند اما می‌گوید حتی در حد حماسه‌سرا هم نیست، چه برسد به مداح. شاید «خواننده بودن» را بیشتر می‌پسندد.
پنج سال قبل در مصاحبه‌ای گفته بود در تمام این سال‌ها وقتی کسی خبری از ما می‌گرفت، می‌گفتیم: «هر چی عشق داشتم را از من گرفتند» …با این سکوت می‌خواستم به نوعی از همه فاصله بگیرم و حداقل پیش وجدان خودم راحت باشم که به کسی باج نداده‌ام و آخر سر هم وقتی اجاره خانه‌ام شش ماه، شش ماه عقب می‌افتاد، از این دنیا بدم می‌آمد.
و شاید همین جا بشود گلایه کرد از کسی که حالا این روزها در دفاع از کویتی پور پست می‌گذارد و مسئولیت فرهنگی دارد و پاسخ نمی‌دهد که چه کسی باید به کویتی پورها می‌رسید؟ چه بر سر حماسه خوانی آمده که سکوت گزیده و تغییر روش داده است. چه شده که شاید دیگر برایش مهم نیست که نامش یادآور حماسه «ممد» ها باشد یا همخوانی با پریچهرها؟ چه شده که کویتی پور در ۶۲ سالگی از حماسه خوانی عبور کرده و می‌گوید «وقتشه خودم رو رسوا کنم.»
«رسوایی» آدمی از نسل «معراجی ها» و همنفس با آنها اتفاق خوشایندی نیست. و این همان خطری است که «مطیعی» با توئیت خود، حداقل به یک بخش آن اشاره کرد. اشاره‌ای که می‌تواند فارغ از جناح بازی و حب و بغض‌های شخصی و نگاه‌های سلیقه‌ای و فرصت طلبانه، یک «هشدار» جدی باشد. حماسه خوانی که به رپ خوانی با پریچهر می‌رسد، می‌تواند آینده همه همان جوان‌هایی باشد که «استودیو رفتن» را با «استودیویی شدن» اشتباه گرفته‌اند و البته هشداری هم برای مسئولانی که حواس شأن به بریده شدن نفس هیئتی هایی نیست که با دست خالی، چراغ روضه اصیل اهل بیت را روشن نگه داشته‌اند. میراث «ممد» ها همین اشک و روضه و هیئت و ذکر سیدالشهداست که خون بهایش خون شهدا بود.